بسم رب المهدی

+ابتدا نوای وبلاگ رو روشن کنید ،سپس کمی صبر کنید...

حالا شروع کنید:

آقا جان !

تقویم را ورق می زنم . دیگر چیزی نمانده .

دیگر چیزی نمانده تا بیایی ، بیایی و نگاه های خیره به تقویممان را  بنگری .

می دانم که می آیی . مگر می شود تولد کسی باشد و او حضور نداشته باشد؟

ولی باز هم می آیی و برمی گردی .

یک سال  گذشت .....

یک سال گذشت و تو با همان کبوتران  قبلی ات به آشیان باز می گردی .

یک سال گذشت و کبوتران پرواز نیاموختند .

وتو........

وتو باز هم تنها ماندی .......

آقا جان!

فدای قدمهایت . باز هم بیا بیا

به امید آنکه دل ما به شوق تو پرواز بیاموزد . پا به پا ی تو...

فدای دستان پر مهرت آقای من !

باز هم دل مارا پر از عطر یاس ، عطر فاطمه(س) کن .

آقای مهربانم !

بیا بیا ..

این بار جای جای قدمهایت را گل های اطلسی می کاریم

تا......

مبادا راه خدا از خاطرمان برود . 

آقا جا ن!یادت نرود نیمه شعبان به دلهای ما نیز سری بزن ....

ادامه سفرنامه حج.....

ایستگاه سوم:ایستگاه رهایی....

این جا چه قیامتی است!یکپارچه سفید.

میقات را می گویم . سکوی پرواز عاشقان

ندای لبیک اللهم لبیک در سراسر مسجد به گوش می رسد.

و تو محرم می شوی و دل از هر چه غیر اوست می شوئی...

ایستگاه چهارم:آستان سبز سجود...

حالا خیالت راحت است که که در خانه امن او پاگذاشته ای و

از همین حالا مهمان نگاه مهربانش هستی .

نگاهت که به کعبه می افتد نا خود آگاه یاد آن یوسف گمگشته ای می افتی

که قرار است در این نقطه در جستجویش باشی .

طواف نطه آغاز است . آنجایی که گرد آن مقام کبریا خواری خودت را ابراز می کنی .

می گردی و می گردی..

سعی را که انجام می دهی به خودت گوشزد می کنی که دایما در میان خوف و رجاء هستی .

امیدت را از دست مده..................            او کریم است و بس.

برای بار آخر گرد او می چرخی و از او طلب رحمت و مغفرت می کنی .

حالا که اعمالت به پایان رسیده تو دیگر حاجی شدهای........

ایستگاه پنجم:همه چیز به خودت بستگی دارد....

حالا که به دیار خود بازگشتی ، حاجی واقعی باش.

طوری نباش که وقتی به کسی می گوییم: حاجی! بگه: حاجی باباته ...

(البته پدر من هم حاجی است)

                                                  دیگر بقیه راه به خودت بستگی دارد.....

آیا می خواهی آنی باشی که او از تو ساخته و خئاست؟

ایستگاه اول:مدینه....

حالا هرچقدر هم که من بگویم.

تاچشمت به گنبد خضرا نیافتد نمی فهمی چه میگویم؟

مسجد او بهشت گمشده ایست در زمین .

تا هرکس هوای بهشت کند برود میان منبر و مرقد (روضه النبی)

آنجا بهشت را در آغوش می گیری با همه وجود

وآرزو میکنی که جایگاه تو باشد .

همانجائی که خدا به تو وعده داده ،به شرطی که آنی باشی که او می خواهد .

خشت های مسجد هنوز بوی نبی می دادند.........   

 ایستگاه دوم:مزار بی فانوس....

بغض هایت را در گلو فشرده ای چون فضای مسجد به تو اجازه گریستن نداده.

کنار بقیع می روی تا کمی آرام شوی.

زیرا دیده ای که کبوتران مدینه هم وقتهای دلتنگی خودرا به آنجا می آیند .

از همان لحظه که چشمت به نردههای آنجا می افتد.......

از همان لحظه که بوی غربت عاشقانی را که در آنجا خفته اند حس می کنی...

دیگر گریه مجالی به تو نمی دهد ،مثل ستاره ای که به خاک بیافتد ،سرت را میان زانوانت می گیری و صدای خودت را می شکنی مثل صدای باد در نیزار .

با صدای گرفته می گویی که تو هم مثل آنها غریبی....

و از خدا می خواهی که قلبت را به قلب آنها گره بزند . گره ای کور که با هر دست طمعی گشوده نشود .

یا فاطمه پس مزار تو در کدام نقطه بود ؟

ایستگاهها ادامه دارد...............

مریم : مامان می آی دست نوشته های سفرمو                                                                     بخونی ؟                                                                                                           
مامان: الان می خوام چایی بخورم باشه برا بعد .
و مامان بعدا یادش رفت .البته یه ساعت بعد اومد و متنمو می خواست ولی من ندادم.
ومتن من نا خوانده در آشپزخانه ماند .
وحالا تو........
اولین کسی هستی که آن را می خوانی .
با این متن ایستگاه ایستگاه جلو میری .
امیدوارم حس مرا درک کنی .
مثه مامان.........!!!!!!

تا حالابرای خیلیامون  شده که نتونیم کسی رو به خاطر اشتباهی که کرده ببخشیم .
یعنی در واقع کینه ازش به دل گرفتیم .
دیدین همش اعصابمون خورده،فکرمون مشغوله ، آرامش نداریم ؟
هرچی ما کینه رو دلمون انبار کنیم ، بار خودمونو زیاد می کنیم .

وقتی کسی کینه ای باشه نمـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی تونه انرژی + بگیره .تازه به همان اندازه که این رو دلش باشه از استجابت دعا هم محروم می شه .
پس در واقع نبخشیدن دیگران ظلم به خودمونه .
پس این جمله رو همیشه به خاطر بسپریم :«اگر او لایق بخشیدن نیست، من لایق رها شدن هستم .»

البته دمشون گرم اونایی که علاوه بر بخشیدن برا اون شخص دعا هم می کنند .